Ontmoetingen
Piiiiiep piiiiep piiiiep de wekker om kwart voor 6 vandaag,
want we willen op tijd zijn voor “The Assembly” de start van de school met het
zingen van het volkslied. Na een korte worsteling met de klamboe, ontbijten we
met brood en Malawiaanse pindakaas of warme gekookte aardappel of salade en
niet te vergeten ei. De ene keer gebakken, de andere keer gekookt, maar deze
keer roerei. Wat het eten betreft overtreft het hier alle verwachtingen.
The Assembley, de dagopening gebeurt iedere dag. De kinderen
verzamelen per leerjaar in keurig nette rijtjes op armlengte afstand. De leraar
spreekt wijze woorden en iedereen luistert. Dan zet de directeur een lied in en
ze begint te swingen op de maat. De kinderen volgen vol enthousiasme haar
voorbeeld. Ik kijk er al naar uit om dit
idee aan onze eigen directeuren in Nederland voor te stellen.
Het volkslied volgt, voluit gezongen door honderden kinderen
en dan is het onze beurt. Het Nederlands Elftal zou een puntje kunnen zuigen
aan ons optreden!
Op de verschillende scholen zijn na de lessen workshops
gegeven, over actieve werkvormen, feedback geven en leerrendement. Om deze
zware kost wat te verlichten was er voor elke deelnemer een softdrink en een
stroopwafel, waarbij de vingers werden afgelikt. Op een enkele school werd er zelfs een
dansbattle uitgevoerd tussen Malawi en Nederland.
Eenmaal thuis had iedereen een weekend gevoel en daarbij
hoort… Shoppen…… nou ja shoppen….zeep kopen om je kleding te kunnen wassen. Dat
je bij dit shoppen mooie ontmoetingen kunt hebben bleek vandaag. De
wasmiddelenboer bleek namelijk een wees te zijn. Opgevoed en een opleiding
gekregen van ICW een organisatie die weeskinderen opvangt. Nu was hij leraar en
zijn vrouw runde de kraam. Hij was met die organisatie zelfs eens naar
Amsterdam geweest.
Een stukje verder werd Aziza uitgenodigd om een spelletje
mee te doen met mr David. De naam van het spel weten we niet, maar het is een
bak met veel kuiltjes en balletjes. EN
Aziza won…heel toevallig.
We liepen verder langs kleermakers met schooluniformen,
bonenverkopers met zakken van 100kg, vrouwen met slechts een bakje vol pinda’s
te koop. Vanalles naast elkaar. Maar de meest bijzondere ontmoeting hadden we
vandaag op een onverwachts moment. Stel
je voor een zandweg met kleine winkeltjes, tassen, telefoons, flatscreen tvs,
kleurige kleding, keukengerei en dan ineens…..cavia’s….
Een klein donker kamertje met slangehuiden,
schilpadschilden, dierenvelletjes, sandelhout, potjes met ondefinieerbare substanties
op sterk water en dus 5 loslopende cavia’s, ook wel bieras genoemd. Het blijkt
het onderkomen te zijn van medicijnman Dr Champion, the second chief of
Mangochi te zijn. Bukkend onder het lage plafond en voorzichtig schuifelend
door alle potjes en flesjes gaan we zitten op een gammel bankje. Na een kort
gesprek komen we tot de conclusie dat we helemaal gezond zijn en zonder steen
met helende krachten nemen we afscheid. Wat een bijzondere ontmoetingen.
Reacties (36)